'Ik lees liever balansen van bedrijven dan romans'

De voorbije weken fileerden we voor u de aandeelhoudersstructuren van de Belgische bedrijven. Vandaag: ondernemers worden beleggers. (slot)

Guido Wallebroek is een van de nobele onbekenden in het kapitaal van de Belgische bedrijven.

Wallebroek begon in 1971 zijn eigen zaak 'zonder enig universitair diploma', benadrukt hij. In 2005 kon de ondernemer 'zijn' Olympia Papier, een bedrijf uit Aartselaar met een vijftigtal werknemers, verkopen aan de Portugese papiergroep Inapa. 'Ik heb mijn zaak met spijt in het hart verkocht', zegt Wallebroek daarover. 'Mijn kinderen toonden geen enkele interesse om de zaak over te nemen. Ik heb destijds mijn eigen weg kunnen kiezen. Het is maar eerlijk dat zij ook hun eigen dromen mogen waarmaken.'

De 69-jarige Wallebroek deelt vandaag zijn ervaring als bedrijfsleider met andere bedrijven. Hij is onder meer bestuurder bij de chipkaartenproducent Keyware Technologies en bij de portefeuillemaatschappijen Sucraf en Beluga. Wallebroek is ook actief bij de afdeling van de N-VA in Edegem.

'Een romannetje lezen, zoals andere gepensioneerden, doe ik niet. Geef mij maar de balans van een bedrijf om te lezen', lacht Wallebroek. De autodidact begon naar eigen zeggen bijna 20 jaar geleden zijn spaarcentjes te beleggen op de Belgische beurs. Hij richtte daarvoor de familiale holding Federal Invest - nu Drupafina - op.
"Hoe kijkt u terug op twintig jaar beleggen op de Brusselse beurs?"
Guido Wallebroek: 'Het ging natuurlijk niet altijd goed. Met de faillissementen van de holding Electrorail en de funderingsspecialist Franki bijvoorbeeld verloor ik veel geld. Met andere beleggingen, zoals de financiële instelling Anhyp, verdiende ik dan weer een stevige duit. Gaandeweg leer je bij.'

"Vanwaar uw interesse in andermans ondernemingen?"
Wallebroek: 'Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in 'ondernemen' of 'iets opbouwen.' In mijn ogen duurt het gemakkelijk tien jaar om iets waardevols op te bouwen. Iets afbreken daarentegen kan in enkele maanden tijd. Het is voor elke ondernemer leerrijk om te horen hoe andere ondernemers bepaalde problemen aanpakken.'

"Hoe beoordeelt u het ondernemersklimaat in België?"
Wallebroek: 'Tja. Er zijn natuurlijk altijd zaken die beter kunnen. Het is bijvoorbeeld kortzichtig om grote bedrijven kortingen te geven op belastingen, terwijl kleine bedrijven het volle pond betalen. Vele kleintjes maken groot. Twintig kleinere bedrijven kunnen even belangrijk zijn voor de werkgelegenheid als een multinational. Het zou beter zijn de belastingvoet te plafonneren, maar ook aan iedereen een minimumbelasting effectief door te rekenen.'

"U heeft niet het gevoel dat ondernemen in België stilaan onmogelijk wordt?"
Wallebroek: 'Neen, wij zijn vaak te negatief. Er zijn zoveel positieve bedrijfsverhalen te vertellen. Er zijn zoveel groeiverhalen. Maar in de pers bijvoorbeeld komt altijd maar het slechte nieuws in de aandacht.' 'Er zijn volgens mij nog steeds veel durvers en mensen met ondernemingszin in ons land. Ik ben ook aangesloten bij een netwerk van Business Angels. Daar komen honderden dossiers binnen van mensen die iets willen opstarten. Ik ga daar graag luisteren naar mensen die hun project komen voorstellen. Maar ik vind het op mijn leeftijd niet meer evident om in te schrijven op de financiering van die projecten. De exit is niet meteen in zicht bij die start-ups.'

"U bent bestuurder bij verschillende bedrijven. Hoe kwam u - met uw relatief kleine participaties in het kapitaal - in die raden van bestuur terecht?"
Wallebroek: 'Ik ga elk jaar naar een tiental algemene vergaderingen van beursgenoteerde bedrijven. Daar steek ik veel van op en zo bouw ik ook veel contacten op. Af en toe kan je iets inbrengen door je ervaring als ondernemer of belegger. Maar om op uw vraag te antwoorden. Ik werd min of meer gebombardeerd tot bestuurder bij die bedrijven. Pas op, ik heb geen universitair diploma. Maar soms geraak je verder met gezond verstand dan met diploma's.'